Omdat er een pandemie in Nederland heerst, moet iedereen thuis werken en zijn de scholen gesloten. Ook Elshontely, die in groep zes zit, is thuis samen met haar moeder. Haar vader werkt in de zorg en slaapt ergens anders. Omdat Elshontely zich zo verveelt, bedenkt haar moeder iets nieuws. Ze maakt een hengel met een stukje brood er aan en zo mag Elshontely op de galerij acht hoog, waar ze wonen in een kleine woning, gaan proberen iets te vangen. En ja hoor... beet. Ze vangt Niets. Niets wordt in een schoenendoos gelegd en goed verzorgd. Elshontely bedenkt allerlei spelletjes met Niets. Maar Niets wordt groter en groter tot ze bijna niet meer in het huis past. Op de dag dat vader vrij is en even thuis goedendag komt zeggen, laten ze Niets los. Hij ziet Niets niet. Wat achterblijft is een veer. Boeiend en in mooie stijl geschreven actueel verhaal waarin kinderen zowel de situatie (mondkapjes, handgel, quarantaine) als zichzelf goed zullen herkennen. Tot op het laatst is niet duidelijk of Niets fantasie is of niet. De liefdevolle verhouding tussen moeder en dochter in het Surinaamse gezin is sfeervol beschreven. Jammer van het weinig aantrekkelijke omslag. Vanaf ca. 9 jaar. Verberg tekst